11/23/2011

काजुकतली


काजुकतली लहान थोर सगळ्यांच्या आवडीची. स्वीट मार्ट्वाले हलवाई आजकाल त्यात खरे काजू वापरतात की नाही कुणास ठाऊक ? पेढे बर्फी बनवताना बरेचदा कृत्रिम दूध वगैरे वापरतात. त्यामुळे लहान मुलांना पोटात लगेच इंफेक्शन होते. आज मी इथे काजुकतलीची रेसीपी शेअर करतेय. अगदी सोप्पी आहे. घरच्याघरी एकदम झटपट तिही हमखास जमेल अशी. काजुकतली बनवायला जमली की त्याचेह थोडे व्हेरिएअशन करून काजू रोल… आणि काजूचे सफ़रचंद फ़ळांच्या फोडी वगैरे इतर बाजारात स्वीट्स   करता येतात. ओके मग आधी आपण काजुकतली कशी बनवायची ते बघुया…

 लागणारा वेळ:

१५ मिनिटे

लागणारे जिन्नस:
पिठी साखर १ वाटी

काजू पावडर २ वाट्या

दुधाची घट्ट साय २ चमचे

पाणी पाव वाटी

तुप १ चमचाभर

क्रमवार पाककृती:

  • कढई किंवा जाड बुडाचे पातेले तापायला ठेवावे.
  • काजूची पुड केली नसेल तर करुन घ्यावी. तयार पुड दोन वाट्या भरायला हवी.
  • कढईमध्ये एक वाटी साखर, दोन चमचे साय व पाव वाटी पाणी घालून साखरेत साय एकत्र होईल असे मिसळावे. गॅस मिडीयम हाय वर ठेउन सतत ढवळत रहावे.
  • साखर वितळेल व बाजुने बुडबुडे यायला सुर्वात होईल मग लगेच त्यात काजु पावडर घालून मिश्रण ढवळावे. मिश्रण गोळा व्हायला लागले की लगेच गॅस बंद करुन कढई खाली उतरवावी.
  • ताटाला किंवा पोळपाटाला तुप लाउन भरभर गोळ्याची पोळी लाटावी. हवा असल्यास चांदीचा वर्ख लावावा. मग लगेच धारदार सुरीने हव्या त्या आकाराच्या वड्या कापाव्या.

शंकरपाळ्याच्या आकारत कापताना कडेचे तुकडे उगाच अर्धवट पडतात.
म्हणून ह्या साध्या सोप्या चौकोनी.


वाढणी/प्रमाण:

खाउ तसे/ आकारानुसार लहान मोठे बनवू तसे. :)

अधिक टिपा:

  • कोणतीही बर्फी किंवा वड्या बनवताना मिश्रणाचा गोळा होत आला की चमचाभर पिठीसाखर भुरभुरवायची आणि पटकन मिक्स करुन मग वड्या थापायच्या/लाटायच्या. असे केल्याने वड्या/ बर्फी चिकट न होता एकदम खुटखुटीट होते.
  • काजू सादळलेले(मउ) असतील तर काजु पावडर निट होत नाही.
  • काजु पावडर बनवताना मिक्सर फर्स्ट स्पीड वर किंवा ईंच वर चालवावा एक एक मिनिटाच्या गॅप ने. दोन ते तिन मिनिटात चांगली सपीट पावडर बनते.

11/22/2011

मुरुक्कु (चकली चा वेगळा प्रकार)

लागणारा वेळ: 
३० मिनिटे 
लागणारे जिन्नस: 


तांदळाचे पिठ ३ वाट्या
फुटाणा डाळीचं पिठ १ वाटी
लोणी २ चमचे
तिळ २ मोठे चमचे
ओवा २ मोठे चमचे
तिखट मिठ चवीनुसार
तळण्यासाठी तेल
क्रमवार पाककृती: 
मुरुक्कु म्हणजे आपल्या चकलीची साउदींडीयन मावस बहिण.
महाराष्ट्रात जशी दिवाळीला चकली हवीच हवी. तसेच इथे कर्नाटकात कृष्णजन्माष्ठ्मीला आणि "बोंबे हब्बा" (म्हणजे बाहुल्यांचा उत्सव्-नवरात्रात दसर्‍या पर्यंत दहा दिवस घरात देविपुढे तर्‍हेतर्‍हेच्या बाहुल्या मांडून आरास करतात). साठी मुरुक्कु खास. ह्या खास वेळी घराघरांतुन ह्या मुरुक्कुचा खमंग दरवळ येत असतो.
योग्य ते प्रमाण घेउन भाजणी करा, ती गरम पाण्यात भिजवा, मग चकल्या करा हा सगळा कुटाणा नवशिक्यांना फार कठीण. म्हणून ही एक सोप्प्या प्रकारची चकली. नो कटकट, मुरुक्कु झटपट ! स्मित
सर्वप्रथम फुटाणा डाळीचे पिठ करून घ्यायचे. मग हे पिठ, तांदळाचे पिठ, लोणी, तिखट, मिठ, ओवा, तिळ हे सगळे व्यवस्थित एकत्र मरुन घ्यायचे. पाणी न घालताच लोणी सगळ्या पिठात निट एकसारखे एकत्र होईल असे मिसळून घ्यायचे. मग गरजे नुसार पाणी टाकुन चकलीला भिजवतो तसे पिठ भिजवून घ्यावे. कढईत तेल तापायला ठेउन एकसारख्या दोन किंवा तिन वेढ्याच्या चकल्या कराव्यात. कडकडीत तेल तापवुन मग मध्यम आचेवर कुरकुरीत मुरुक्कु तळाव्यात. हलका गोल्ड्न ब्राउन रंग आल्यावर काढुन पेपर टॉवेल वर जास्तिचे तेल निथळायला ठेवाव्या. थंड झाल्यावर हवाबंद डब्यात ठेवाव्यात. (ठेवायला उरतच नाहीत फिदीफिदी )

चकलीचा अजुन एक वेगळा प्रकार इथे आहे
वाढणी/प्रमाण: 
खाउ तसे/ आकारानुसार लहान मोठे बनवू तसे. :)
अधिक टिपा: 
चकल्या तळतानाच्या सगळ्या टिपा ह्याला लागू जसे
प्रखर आचेवर मुरुक्कु तळल्याने लवकर तळले जाउन थंड झाल्यावर मउ पडतात.
पिठ मळताना लोण्याचे प्रमाण जास्त झाल्याने तळताना चकल्या हसतात (तेलात विरघळतात)

10/28/2011

चवडे

चवडे ... वेगळंच नाव आहे ना मंडळी.. अहो पण हे चवडे म्हणजे आपल्या चिरोटे आणि खाज्यांचे भाउबंद.. भरकन काहीतरी गोड आणि वेगळा पदार्थ बनवायचा असेल तर हे खुसखुशीत चवडे नक्कीच करून बघा.
 
लागणारा वेळ: 
१ तास 
 
लागणारे जिन्नस: 
 
२ वाट्या मैदा,
२ चमचे बारिक रवा,
४ चमचे कडकडीत तेलाचे मोहन
चिमुट्भर मिठ
अर्धी वाटी पिठीसाखर
अर्धी वाटी डाळं(फुटाणा डाळ्/पंढरपुरी डाळं) पिठ करुन.
चवीप्रमाणे आवडी नुसार जायफळ वेलची इत्यादी पूड
तळण्यासाठी तुप किंवा तेल
 
क्रमवार पाककृती: 
 
२ वाट्या मैदा, २ चमचे बारिक रवा, चविपुरते चिमुट्भर मिठ आणि चमचाभर पिठीसाखर व्यवस्थित एकत्र करुन घ्यावे.
चार चमचे तेल कडकडित गरम करुन हे मोहन मैद्यात घालून जरुरीप्रमाणे थंड पाणी घालून घट्टसर पिठ मळावे. करंज्यांसाठी करतो तसा घट्ट गोळा करून तासभर झाकून ठेवावे.
वाटीभर डाळं मिक्सर मध्ये बारिक करून पिठीसाखरे सारखे बारिक पिठ करावे.
मग पिठी साखर आणि हे डाळ्यांचं पिठ एकत्र करून घ्यावे. त्यात चवीप्रमाणे आवडी नुसार जायफळ वेलची इत्यादी पूड मिसळावी.
तळणासाठी तेल किंवा तुप तापत ठेवावे.
मग मैद्याच्या पिठाचे पेढ्या एवढ्या आकाराचे एकसारखे गोळे करुन घ्यावे.
**फुलक्या एवढी किंवा जरा लहान एक पातळ पुरी लाटावी, मिडीयम हाय वर तळून ताटात काढावी, लगेच त्यावर चिमटीने साखर आणि डाळ्यांची पिठी भुरभुरावी, चमचा आणि झार्‍याच्या सहाय्याने पटकन अर्धी घडी करावी, पुन्हा साखर पिठी भुरभुरून पुन्हा पटकन घडी करावी. (आपण पोळी ज्याप्रकारे घडी करतो तश्या ह्या दोन घड्या कराव्यात).**
पुन्हा दुसरी पुरी... सगळी प्रोसेस पुन्हा .. असं करत सगळे चवडे बनवावेत.

हे बघा हे असे दिसतील चवडे.. 


 
वाढणी/प्रमाण: 
 
खाउ तसे/ आकारानुसार लहान मोठे बनवू तसे. :)
 
अधिक टिपा: 
 
** हे काम अत्यंत पटापट करायचे आहे.
पुरी ताटात काढली की गॅसची आच कमी करणे.
पुरीवर एका हाताने साखर + पिठी भुरभुरावी.
लगेच मग हात भाजू नये म्हणून एका हातात चमचा आणि दुसर्‍या हातात झारा घेउन पटकन फोल्ड करावी. (जरासा उशिर झाला तर पुरी मोडते.)
एकटीने करायला भरपूर मारामारी होईल.. मदतनिस असेल तर साखर पेरणी किंवा तळणी एकेकाने करता येईल.
थोडीशी तळणा नंतरची कृती किचकट आणि नाजूक असली तरी करंज्यां पेक्षा अगदी सोप्पी आहे.
ह्या चवड्यांची चव त्या साखर + डाळ्यां मुळे अप्रतिम येते.

10/25/2011

शुभ दीपावली

आपणा सर्वांना ही दिवाळी
आनंदाची, सुख-समृद्धीची, उज्ज्वल यशाची, भरभराटीची उत्तम आरोग्याची जावो ! 



हा सर्वांसाठी फराळ स्मित


10/20/2011

ध्यास . . .


मन झालंय हलकं पीस
गळ्यातच दाटला श्वास
क्षणो क्षणी श्वासा संगे
तिला आता त्याचा ध्यास !! 

7/01/2011

माती आणि गणपती

गणपती बाप्पा माझा अतिशय आवडता. गणपतीची चित्रं काढायला, गणपती बनवायलाही खूप आवडतात. सिरॅमिक पावडर किंवा चॉक पावडर वापरून ह्या आधी मी बरेचदा गणपती बनवले. पण ते कश्यावर ना कश्यावर चिकटवावे लागायचे. मग त्याला पर्याय म्हणून एम सिल वापरून पाहिले. पण टेराकोटा किंवा मातिच्या वस्तू किंवा मूर्ती बनवून त्या भाजून बघायच्या हि उत्सुकता खूप वर्षांपासून होती. पण योग येत नव्ह्ता. माती कुठून मिळवायची ? कसं काय करायचं ? किती दिवस लागतात मातिच्या मूर्ती सुकायला? भाजायच्या कश्या ? कुठे ? एक ना अनेक प्रश्न होते मनात. शेवटी एक्दाचा योग आला. आणि मला माती मिळाली.

मातिच्या बर्‍याच वस्तू बनवता येतात. बाप्पा आवडिचे म्हणून मग सुरवात त्यानेच केली. काही छोटे छोटे गणपती आणि काही वेग वेगळ्या वस्तू बनवल्या. दोन तिन इंच उंचिच्या ह्या गणपतींना पक्कं सुकायला चार दिवस लागतात. बर्‍याच लहान सहान वस्तू बनवल्या सुकवल्या आणि कित्येक महिने जिवापाड सांभाळल्या. पण आता त्या भाजायच्या कश्या आणि कुठे? त्यात काही महिने गेले. त्यावर एकदा आमचे अहो म्हणाले मी भाजून देतो उद्या होळी पेटवणार आहेत तशीच आपण गवताची भट्टी करू.

पण मग शेवटी गंगेत घोडं न्हालं. एका ड्रॉईंग शिकवणार्‍या सरांच्या ओळखीत छोटीशी भट्टी होती. त्यांनी मला माझ्या ह्या वस्तू भाजून आणून दिल्या.

अतिशचय आनंदाने हावरटासारख्या एका दिवसात रंगवून टाकल्या. बरेच दिवस कसलेच काही पेंटींग न केल्यामुळे खुपसे रंग सुकले होते. मग जे होते त्यातच काम भागवून टाकले. :) अजून चांगले करता आले असते. किंवा नसते केले तरी छानच दिसत होते.

आराम गणेश


रंगवण्याआधिचे


नंतरचे


गणेश वाद्यवृंद


रंगवून





पिंपळपान




हत्ती उंट घोडा :)


घोडोबा :)


मास्क


आणि थोडे गणपती

आशीर्वाद देणारा


आणखी दोन


अजून दोन








Same post in English is here : 'Clay'kaari My Terracotta work

4/15/2011

प्रश्नासुर



मुलं बोलायला लागली एक दिड वर्षाची झाली.. की त्यांची बड्बड..सुरू होते. आपल्या अवती भोवती पाहिलेल्या.. ऐकलेल्या गोष्टींबद्दल त्यांना कुतुहल वाटायला लागतं. आणि मग आपोआपच त्यांचे प्रश्न सुरु होतात. आपण आपल्या परीने... ह्या छोट्या दोन पाच वर्षाच्या बाळांना उत्तरे देतोही. काही वेळा त्यांना ती पटतात तर काही वेळा.. आपल्या उत्तरांमधून नवे प्रश्ण निर्माण होतात. मुलांना खरंही सांगितलं पाहिजे..आणि त्याना पट्लंही पाहिजे.. मग असे करताना अनेकदा गमती होतात्...तर काही वेळा मुलं आपल्याला प्रश्न विचारून भंडावून सोडतात. अश्याच काही गमती जमती माझ्या चिमुरड्या प्रश्नासुराच्या.

पिल्लू : आई गणपती बाप्पा शर्ट का घालत नाहीत ?
मी : ते अंगावर शेला घेतात म्हणून. स्मित

पिल्लू : मग आई बाप्पा चप्पल का नाही घालत ?
मी : बाप्पा सिंहासनावर बसलेले असतात ना म्हणून.
पिल्लू : अगं मग आपण नाही का मंदिराबाहेर ओळीत चप्पल काढुन ठेवतो तशी बाप्पांनी पण चप्पल बाहेर काढून बसायचं ना ......

पिल्लू : ए आई बॉईज च्या पोटात का बेबी नसतं ? फक्त गल्स का बेबी आणतात ?
मी:- कारण बेबी ग्रो होण्यासाठी गल्सच्या पोटात एक बॅग असते. तशी बॉइज नसते म्हणून.  अ ओ, आता काय करायचं
पिल्लू : मग कांगारूला असते तशीच ना मग ती आपल्याला का दिसत नाही... अरेरे
देवारे......

आता काय बोलणार ?

एकदा मला विचारलं .. सगळ्या आज्यांना आजोबा आहेत मग माँ आज्जीचे आजोबा कुठेयत ?
मी सांगितलं ते देवाघरी गेले आहेत.
कुठे असतं देवाघर ?
उंच आकाशात...

काही महिने होउन गेले. मध्ये दोन तीन दा आम्ही प्लेन ने कुठे कुठे जाउन आलो होतो.

तर हा पठ्ठ्या मला एकदा म्हणतो तु खोटं सांगतेस.. देवाघर नसतच...मी बघितलं आकाशात मला कुठेच देवाघर दिसलं नाही. अ ओ, आता काय करायचं वय वर्षे तिन होतं फक्त.

आई मन म्हणजे काय ग ?

स्पोर्ट्स कोण बनवतं ?

जगात माणसं का असतात ?

असे एक ना अनेक प्रश्न ...

तुमच्याकडेही असतिल ना असे छोटेसे प्रश्नासुर ? आणि त्यांचे खूपसे प्रश्न ? काय अन कशी उत्तरे द्यायची....

3/28/2011

मन मन मनांत बोलते......

माझी अत्यंत आवडती कविता मन मनास उमगत नाही... सहजच गुणगुणत होते आणि नकळतच पिल्लुने विचारलं... ए आई मन मिन्स ? सांग ना? ब्रेन का ?

मी हरवलेच होते.. कवितेत....सुधीर मोघेंची कविता आणि श्रीधर फडकेंचा आवाज्... कानात ऐकू यायला लागला...

मन मनास उमगत नाही
आधार कसा शोधावा !
स्वप्नातिल पदर धुक्याचा
हातास कसा लागावा?

मन थेंबांचे आकाश
लाटांनी सावरलेले
मन नक्षत्रांचे रान
अवकाशी अवघडलेले
मन गरगरते आवर्त
मन रानभूल, मन चकवा

मन काळोखाची गुंफा
मन तेजाचे राऊळ
मन सैतानाचा हात
मन देवाचे पाऊल
दुबळ्या गळक्या झोळीत
हा सूर्य कसा झेलावा ?

चेहरा-मोहरा ह्याचा
कुणि कधी पाहिला नाही
धनि अस्तित्वाचा तरिही
ह्याच्याविण दुसरा नाही
ह्या अनोळखी नात्याचा
कुणि कसा भरवसा द्यावा ?


कुठेतरी काहितरी चकवा लागला होता हेच खरं...काय बरं सांगू मन म्हणजे???

मन कशात लागत नाही आधार कशाच्या घ्यावा ?

मन मनास उमगत नाही

माझीया मना जरा थांबना

मन माझे मोरपिशी स्वप्न जणू

माझिया मना जरा थांब ना.....

मन...
काय अन किती.. कुणी कुणी.. आणी कुठे कुठे आणी कित्तीतरी अफाट...लिहीलं आहे मनावर..

मनाचीये गुंती...मनाच्या गाभार्‍यात...मनाच्या अंतरंगात...माझिया मना...तुझे मन माझे मन...मनी मानसी...मनातल्या मनात...मनातल्या उन्हात..

ह्या मनाच्या निरनिराळ्या तर्‍हा....किती आणि काय सांगू बाळा ?

व्याकूळ मन...
बावरं मन...
वेडं मन...
चंचल मन...
विषण्ण मन...
सुन्न मन...
अस्थिर मन...
उदास मन...

सगळी मनं वेगळी.. सगळे शब्द वेगळे, विषय वेगळे.. कुणाची सुखं..कुणाची दु:ख.. कुणाचं कारुण्य.. आशा-निराशा, आकांक्षा-अपेक्षा, हेवे-दावे काही कथा तर बर्‍याच व्यथा.. सारंच वेगळं.. मन मात्र खरं ... सगळं सामावून घेणारं.. मन हेच खरं...मनाच्याही मनात ठेवणारं.. माझं मन.

भारावलेल्या अवस्थेत मी पिल्लाला काय सांगितलं... समजावलं काहीच आठ्वत नाहिये आता.. पण त्याला विचाराल तर तो आता छातीवर मानेजवळ हात ठेउन सांगतो.. माझ्या इथे आहे मन. :)

2/09/2011

पिरॅमिड व्हॅली - वन ऑफ दी सेव्हन वंडर्स ऑफ बेंगालूरू

सध्या रोज बँगलोर मिरर मध्ये ह्या पिरॅमिड्चे फोटो येत आहेत. त्यावरुन मला हे इथे लिहावंसं वाटलं. काही महिन्यांपूर्वी एका मैत्रिणीकडून पिरॅमिड व्हॅली विषयी ऐकले आणि लगेचच्या विकेंड्ला तिथे जाउन आले. कनकपुरा रोडवरून साधारण ३५ किमी अंतरावर आहे ही पिरॅमिड व्हॅली. रविशंकर आश्रम सोडल्यावर अजून १५ किमी पुढे जावे लागते. ठिकठिकाणी साईन बोर्ड्स लावलेले आहेत. शेवटी डाविकडे वळावे लागते. तिथुन एक किलोमिटरचा जो प्रवास आहे तो एका छोट्याश्या खेड्यातून :) रस्ता थोडा छोटा, वळणावळणाचा, दोन्ही बाजूंनी एकतर शेतं आहेत किंवा गावातली झोपडी वजा बैठी कौलारु घरं. इथे आल्यावर वाटलं की नक्की आपण बरोबर जातोय ना ? पण मग तिथे पोहोचल्यावर खूप छान वाटलं. सगळीकडे आजूबाजूला हिरव्यागार टेकड्या आणि मध्ये हा १०४ फूट उंच पिरॅमिड बांधला आहे.




दूरून बघतानाही खूप छान वाटत होतं.



तळ्याजवळून



पिरॅमिडकडे जाणार्‍या मुख्य वाटेवर असलेला हा ध्यानस्थ बुद्ध



हिरव्या वनराईच्या मध्ये असलेला पिरॅमिड




हा पिरॅमिड म्हणजे जगातील सर्वात मोठ्ठं मेडीटेशन सेंटर आहे. १६० फुट बाय १६० फुट एवढा बेस एरिया असून ह्याची उंची साधारण दहा मजली इमारती एवढी आहे. ह्या मैत्रेय-बुद्धा पिरॅमिड मेडीटेशन सेंटर मध्ये साधारण ५००० लोक सहज मावतिल एवढी जागा आहे. पिरॅमिडच्या बाहेरच्या बाजूला सुंदर म्युरल्स आहेत.
ह्याचे ओरीएन्टेशन दक्षिणोत्तर असून Giza Pyramid च्या प्रिन्सिपल्स प्रमाणे ह्याचे बांधकाम केले आहे. ह्या पिरॅमिड्च्या कामामध्ये हिमालयामधले ६५० क्रिस्टल्स वापरले आहेत असे तिथे माहिती सांगणार्‍या एका काकांनी सांगितले.

पिरॅमिड म्हणजे ऊर्जेचं घर. पिरॅमीड मध्ये त्याच्या भौमितिक रचनेमुळे उर्जा एकत्रित करून साठवली जाते. पण असंही म्हणतात की पिरॅमिड मनावरचा ताण तणाव आणि थकवा घालवू शकतात. ह्या पिरॅमिड मध्ये जर ध्यानधारणा - मेडीटेशन केलं तर ते नेहमीच्या मेडीटेशन पेक्षा तिप्पट प्रभावी ठरतं. तसाच हा मेडीटेशन पिरॅमिड. ह्या ठिकाणी गेल्यावर तिथे असलेल्या लोकांचे अनुभव ऐकून असे समजले कि इथे आत वर किंग्ज्स चेंबर्स ला जाउन ध्यानधारणा केली तर संपूर्ण शरीराचा थकवा निघून जाउन, शरिराचे शिथीलीकरण होउन मनात कसलेही विचार येत नाही. खुप प्रसन्न शांत वाटतं. तर कुणी संगितलं की समाधी अवस्थेत थोड्या वेळाने एका साधकाला स्वतःला हातच नाहियेत असाही भास झाला होता.

आत जाण्यासाठी अतिव उत्सुकता होती. इजिप्तचे पिरॅमिड बघायचा योग कधी येतो ते माहीत नाही. मग इथे काय आहे ते जाणून घ्यायचे होते. आत प्रवेश करण्यापूर्वी अनेक सुचना लिहिलेला कागद आमच्या हाती दिला गेला. आणि सांगितले. की आत आवाज करायचा नाही अगदी पाउलंही वाजवायची नाहीत. तुम्ही मेडीटेशन करणार असाल तरच आणि अर्ध्या तासाहून अधीक काळ करणार असाल तरच तुम्हाला वर किंग्ज्स चेंबर्स वर जायला मिळेल. मी हो म्हण्टलं. मग त्यांनी मेडीटेशन साठी कश्या पोज मध्ये बसायला पाहिजे ते सांगितले. सर्व सुचना समजल्या वर मी आत गेले.

आत प्रवेश केल्यावर उजवीकडे आणि डावीकडे अशी दोन दालने दिसली. एकेक करून दोन्ही बघुन घेतली. दोन्ही दालनांमध्ये ध्यानधारणेच्या वेगवेगळ्या अवस्था दर्शवणार्‍या झोपलेल्या बुद्धाची, समाधीस्थ, ध्यानस्थ बुद्धाची अतिशय सुंदर मोठ्ठी वॉल म्युरल्स आहेत. :)

इथे आत फोटूगिरीला मनाई होती. मग थोड्या पाहिर्‍या चढून गेल्यावर वर भरपूर मोकळी जागा होती. तुरळक ठिकठिकाणी काही लोक समाधी लाउन बसले होते. काही ठिकाणी खुर्च्याही दिसल्या. पण खरा लक्षवेधी होता तो मध्यभागी असलेला गोलाकार (स्पायरल )वर जाणारा जिना. हाच तो किंग्ज चेंबरचा भाग. पिरॅमिडच्या मध्यभागी साधारण १/३ पट उंचीच्या ह्या भागाला किंग्ज चेंबर म्हणतात. ३४ फुटांवर असलेल्या हा भाग पिरॅमिडमधील सर्वात जास्त उर्जा असणारा (मोस्ट एनर्जीटीक) भाग आहे. तिस चाळिस लोक एका वेळी बसू शकतिल इथे.

मी वर गेले तेव्हा आधीच १०-१२ जण ध्यान लाउन बसले होते. मग मीही आधी सुचना दिल्या प्रमाणे (डोळे मिटून पाय पसरून एका पायवर दुसरा पाय चढवून म्हणजे आपण ज्याला अढी घालणे म्हणतो तसे) थोडा वेळ बसले. खूप प्रसन्न ... रिलॅक्स.. शांत वगैरे वगैरे खरंच वाटत होतं !मग कदाचित विस एक मिनिटे झाली असतिल.. काय झाले माहीत नाही...नंतत मला बसणे अशक्य झाले.. नक्की काय होत होते माहित नाही.. मला दरदरून घाम फुटला होता... म्हणून मी उठून खाली आले आणि आश्चर्य म्हणजे खाली पिरॅमिड बाहेर तर मस्त गारवा होता आभाळ भरून आलं होतं.

इथे सनसेट नाही अनुभवता आला :( नेक्स्ट टाईम !!!





इथे अधिक माहिती आहे आणि सुंदर फोटोज सुद्धा

2/04/2011

कोस्टल कर्नाटका - मुरुडेश्वर

मुरुडेश्वराचे हे मंदीर कंडुकागिरी नावाच्या टेकडीवर आहे. ह्या टेकडीच्या तिन्ही बाजूंना अरबीसमुद्र आहे. ह्या मंदिराच्या प्रवेशद्वाराची ही २० मजली गोपुरं अडिचशे फुट उंच असून त्याला राज गोपुरा असे म्हणतात. जगातल्या सर्वात उंच अश्या ह्या गोपुरात वर जाण्यासाठी लिफ्ट आहे. श्री. आर. एन. शेट्टी नामक उद्यजकांनी हे बांधकाम करवून घेतले आहे. तसेच ह्या मुरुडेश्वर मंदिराचा विकास आणि कंडुका हिल वरील मोठ्ठ्या शंकराचेही काम करवून घेतले आहे.

गोपुराच्या प्रमुख द्वाराजवळ खर्‍या हत्तींच्या उंचीचे खरे वाटतील असे दोन मोठ्ठे हत्ती आहेत.



राज गोपुराचा फोटो


अजून एक


मुरुडेश्वराच्या मंदिरात गणपती, कार्तिकेय यांची छोटी मंदिरे आहेत आणि मुख्य म्रिदेश लिंग (मुरुडेश्वर) आहे.

मुरुडेश्वर मंदीर सुर्योदयाच्या वेळी




मंदिराच्या मागिल बाजुस टेकडीवर जगातील सर्वात उंच (१२३ फुट/ ३७ मिटर्स) अशी शिवशंकराची मूर्ती आहे. ही अतिशय देखणी सुबक, प्रमाणबद्ध मूर्ती बनवण्याचे काम दोन वर्षे सुरु होते.

अतीभव्य शिवशंकर





शंकरा समोर उभा असलेला रावण आणि गुराख्याचा मुलगा



टेकडी वरून



अजुन एक




टेकडीवर इतर ठिकाणीही अश्या मूर्ती आहेत.



अर्जूनाचा रथ



नुकतिच मासेमारी करून आलेली छोटी होडी



फ्रेश कॅच चमचमणारे बांगडे :)



खेकड्याचे घर



खूप जवळून




खेकड्याचा फोटो काढायला त्याच्या मागे धावत होते. तर त्या बोटवाल्या काकांच्या मुलाने पटकन खेकडा पकडला.. नको नको म्हणत असताना त्याच्या नांग्याही तोडून टाकल्या. :( म्हणे हा आता काढा फोटो.



आर एन एस रोसॉर्ट जवळ सनसेट



संपूर्ण बिच, मुरुडेश्वर मंदीर, दोड्डा इश्वरा आणि आर एन एस.



ह्या मोठ्ठ्या ईश्वराला बघून मी वाळूत काढलेले शिवशंकराचे चित्र.
दोन्हीचा एकत्र फोटो घेण्याचा प्रयन्त केला पण अतिशय उन असल्याने काय होतंय ते समजतच नव्हतं